Κυριακάτικο τραπέζι. Μία συνταγή απίστευτη από το ............gr. Ψάρι στο
φούρνο. Θα σας έδινα τον σύνδεσμο αλλά επειδή ξεκίνησα να γράψω μόλις
μετά το τραπέζι με το λιγδολαδωμένο μου ποτήρι ακόμη στο χέρι...δεν
είμαι σε θέση. Ψάξτε μόνοι σας.
Ας γυρίσουμε όμως τον χρόνο λίγα χρόνια πίσω. Ας πούμε 20 χρόνια.
Κάποτε αγόραζα βινύλια. Έχω χρόνια να αγοράσω. Το τελευταίο βινύλιο το αγόρασα πριν από 4-5 χρόνια σε μία συναυλία. Στην συσκευασία του μέσα είχε και το αντίστοιχο CD γιατί ο καλλιτέχνης ήξερε ότι το βινύλιο είναι πλέον ένα φετίχ και αν είχε μία ελπίδα να ακουστεί η δουλεία του από τον αγοραστή, αυτή ήταν μέσα από το CD player του αυτοκινήτου. Όπως και έκανα. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου.
Το θέμα μου είναι ότι όταν αγόραζα βινύλια, αγόραζα και μουσικά περιοδικά. Με έκπληξή και χαρά μου παρατηρώ ότι κυκλοφορούν ακόμα. Τα περιοδικά λοιπόν πριν από 20 χρόνια ήταν ένα από τα βασικά μέσα (μαζί με το ραδιόφωνο) για την ενημέρωση του κοινού (εμένα δηλαδή) σε σχέση με τις νέες κυκλοφορίες. Η βασική λοιπόν πηγή πληροφόρησης του βασικού μέσου πληροφόρησης ήταν η στήλη των δισκοκριτικών. Ένα βασικό πρόβλημα σε μία δισκοκριτική ενός μουσικού έργου είναι το πως να μεταφέρεις στο χαρτί τις εντυπώσεις που αυτό σου δημιουργεί. Δεδομένου ότι ο εκάστοτε δισκοκριτικός έχει στην διάθεση του μεγάλο εργαλείο της γλώσσας για να εκφραστεί φανταστείτε πόσο μεγάλο πρόβλημα έχει όταν είναι αναγκασμένος να εκφράσει αυτά τα συναισθήματα με έναν αριθμό. Με την Βαθμολογία.
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ σε τι μπορει να διαφέρει ένας δίσκος πού έχει βαθμολογηθεί με 8,5/10 από έναν δίσκο που έχει βαθμολογηθεί με 8/10. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου.
Πάλι στο σήμερα...
Το κρασί στο τραπέζι με καταγωγή από αιγαιοπελαγίτικο νησί αγορασμένο από τα Τρίκαλα. Πριν από 6-7 χρόνια το έβρισκα στα 13 ευρώ (ίσως και παρακάτω) τιμή στο ράφι και σήμερα πάνω από 20 ευρώ. Η βαθμολογία του σε γνωστή, έγκριτη και αξιόπιστη ιστοσελίδα... 92/100. "Τι βαθμολογία του βάζεις βρε γυναίκα" την ρωτάω και μου απαντάει σε χρόνο dt... "ούτε 10 ευρώ". Και τότε μου ήρθε.
Είναι απόλυτος τρόπος βαθμολογίας ενός κρασιού είναι να το βαθμολογείς σε σχέση με το πόσα είσαι διατεθειμένος να δώσεις για να το αποκτήσεις; Ιδού η απορία.
Ας γυρίσουμε όμως τον χρόνο λίγα χρόνια πίσω. Ας πούμε 20 χρόνια.
Κάποτε αγόραζα βινύλια. Έχω χρόνια να αγοράσω. Το τελευταίο βινύλιο το αγόρασα πριν από 4-5 χρόνια σε μία συναυλία. Στην συσκευασία του μέσα είχε και το αντίστοιχο CD γιατί ο καλλιτέχνης ήξερε ότι το βινύλιο είναι πλέον ένα φετίχ και αν είχε μία ελπίδα να ακουστεί η δουλεία του από τον αγοραστή, αυτή ήταν μέσα από το CD player του αυτοκινήτου. Όπως και έκανα. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου.
Το θέμα μου είναι ότι όταν αγόραζα βινύλια, αγόραζα και μουσικά περιοδικά. Με έκπληξή και χαρά μου παρατηρώ ότι κυκλοφορούν ακόμα. Τα περιοδικά λοιπόν πριν από 20 χρόνια ήταν ένα από τα βασικά μέσα (μαζί με το ραδιόφωνο) για την ενημέρωση του κοινού (εμένα δηλαδή) σε σχέση με τις νέες κυκλοφορίες. Η βασική λοιπόν πηγή πληροφόρησης του βασικού μέσου πληροφόρησης ήταν η στήλη των δισκοκριτικών. Ένα βασικό πρόβλημα σε μία δισκοκριτική ενός μουσικού έργου είναι το πως να μεταφέρεις στο χαρτί τις εντυπώσεις που αυτό σου δημιουργεί. Δεδομένου ότι ο εκάστοτε δισκοκριτικός έχει στην διάθεση του μεγάλο εργαλείο της γλώσσας για να εκφραστεί φανταστείτε πόσο μεγάλο πρόβλημα έχει όταν είναι αναγκασμένος να εκφράσει αυτά τα συναισθήματα με έναν αριθμό. Με την Βαθμολογία.
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ σε τι μπορει να διαφέρει ένας δίσκος πού έχει βαθμολογηθεί με 8,5/10 από έναν δίσκο που έχει βαθμολογηθεί με 8/10. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου.
Πάλι στο σήμερα...
Το κρασί στο τραπέζι με καταγωγή από αιγαιοπελαγίτικο νησί αγορασμένο από τα Τρίκαλα. Πριν από 6-7 χρόνια το έβρισκα στα 13 ευρώ (ίσως και παρακάτω) τιμή στο ράφι και σήμερα πάνω από 20 ευρώ. Η βαθμολογία του σε γνωστή, έγκριτη και αξιόπιστη ιστοσελίδα... 92/100. "Τι βαθμολογία του βάζεις βρε γυναίκα" την ρωτάω και μου απαντάει σε χρόνο dt... "ούτε 10 ευρώ". Και τότε μου ήρθε.
Είναι απόλυτος τρόπος βαθμολογίας ενός κρασιού είναι να το βαθμολογείς σε σχέση με το πόσα είσαι διατεθειμένος να δώσεις για να το αποκτήσεις; Ιδού η απορία.
