Δωράκι...

 ...από την κουμπάρα.

Αυστριακό, συμπαθητικό, ελάχιστες τανίνες, ευκολόπιοτο.

Εμφιάλωση

Από όλους τους τρόπους που έχω δοκιμάσει για να εμφιαλώσω το κρασί κατά τύχη ανακάλυψα τον καλύτερο. Όταν λέω καλύτερο, εννοώ αυτόν που δημιουργεί τον λιγότερο δυνατό αφρισμό του κρασιού κατά την διαδικασία και έχει και μία σχετικά ικανοποιητική ταχύτητα πλήρωσης της φιάλης και δίνει δυνατότητα ελέγχου της ροής προς το τέλος της πλήρωσης για να μπορώ να πετύχω την επιθυμιτη απόσταση της στάθμης του κρασιού μέσα στην φιάλη.

Όλα αυτά τα πέτυχα χρησιμοποιώντας ένα ακροσωλήνιο Φ6mm με σπείρωμα 1/2' για να εφαρμόζει στις βάνες που χρησιμοποιώ.

Λεπτομέρειες στο πιο κάτω βίντεο.

 

 

 

Κατά τα άλλα το κρασί σώθηκε. Ο αερισμός βοήθησε να χαθεί η παράξενη μυρωδιά που είχε. 

Η εμφιάλωση έδωσε 50 φιάλες και έναν 10λιτρο ασκό.

Σαββατιανό 2020

Σήμερα έκανα μετάγγιση στο Σαββατιανό με έναν ελαφρύ αερισμό μήπως και διορθωθεί η παράξενη μυρωδιά που έχει. Όχι ότι το κρασί είναι κακό αλλά είναι κάπως παράξενο. Στο βαρέλι βρήκα αρκετή λάσπη. Δεν μπορώ να πω ότι στην λάσπη οφείλεται η μυρωδιά γιατί δεν μύριζε κάτι άσχημο σε αυτή. 

Μέτρησα το pH και βρέθηε στο 3,37. Πρόσθεσα 3,5gr MBT στα 50lit κρασιού που μετάγγισα.

Το χρώμα του μέσα στο ανοξείδωτο έχει αυτή την κοκκινωπή απόχρωση αλλά στο ποτήρι είναι καθαρά πορτοκαλί.

 

 

Πιο κάτω οι φωτογραφίες από το εσωτερικό του βαρελιού...

 

 

 

 

 

Τα Λευκά του 2020

 Ημέρα γευσιγνωσίας σήμερα για τα δύο λευκά του 2020.

Μοσχοφίλερο: Ζύμωση με ιθαγενείς ζύμες, σε ελεγχόμενη θερμοκρασία και διενέργεια μηλογαλακτικής ζύμωσης.

 

Σαββατιανό:  Ζύμωση σε βαρέλι με ιθαγενείς ζύμες, χωρίς έλεγχο θερμοκρασίας τουλάχιστον στα αρχικά και κρίσιμα στάδια της ζύμωσης και διατήρηση στο βαρέλι μέχρι σήμερα, τρεις μήνες στο σύνολο.

Αριστερά φυσικά είναι το Μοσχοφίλερο και δεξιά το Σαββατιανό. Το χρώμα του τελευταίου οφείλεται στο ότι μπήκε στο βαρέλι στο οποίο μέχρι πριν λίγες εβδομάδες είχα το Αγιωργίτικο.

Το Μοσχοφίλερο ακόμη δεν έχει διαυγάσει. Τραβώντας από την βάνα στο κάτω μέρος του δοχείου βγαίνει αρκετά θολό ακόμα. η κατάσταση διορθώθηκε όταν "μάζεψα" λίγο κρασί από τον πάνω μέρος. Στην μύτη μπορώ να πω ότι δεν αναγνωρίζω τα χαρακτηριστικά αρώματα της ποικιλίας όπως λεμόνι και κίτρο αλλά εύκολα βρίσκω βούτυρο, βανίλια και δαμάσκηνο. Πάμε καλά θα μπορούσαμε και καλύτερα (όπως πάντα). Η γυναίκα είναι ενθουσιασμένη και αυτό είναι το βασικό. Αποστολή εξετελέσθη.

Με το Σαββατιανό δυστυχώς δεν τα πήγα και τόσο καλά. Αυτή τη στιγμή βγάζει βαριά αρώματα ενός κουρασμένου κρασιού και μία πτητικότητα που θυμίζει κάπως το νέφτι αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει ξινίσει. Όσες φορές και αν το μύρισα δεν βρήκα κάτι από το οποίο θα μπορούσα να πιαστώ. Σε δοκιμές που είχα κάνει στα αρχικά στάδια μετά την αλκοολική ζύμωση δεν είχα διαπιστώσει ελαττώματα. Το βαρέλι φαίνεται να του πήρε περισσότερα πράγματα απ' όσα του έδωσε. Να σημειώσω φυσικά ότι η πρώτη ύλη ήταν αμφιβόλου προέλευσης. Παρόλα αυτά θα εμφιαλώσω λίγα μπουκάλια έτσι από περιέργεια. Σε μίξη 50-50 με το Μοσχοφίλερο έκανε θαύματα και έδωσε υπόσταση στο μίγμα.

Εξαιρετικά Παρθένο Ελαιόλαδο

Για το λάδι θα γράψω σήμερα και αυτό γιατί εδώ και 4 χρόνια που ασχολούμαι με την ελαιοκομία, πρώτη φορά πετυχαίνω τόσο χαμηλή οξύτητα. Φρουτώδες, Πικρό και Πικάντικο, όπως ακριβώς πρέπει να είναι ένα Εξαιρετικά Παρθένο Ελαιόλαδο. Φέτος πήρα περίπου 300lit από δυο ξερικά χωράφια που αν εξαιρέσει κανείς το ελάχιστο λίπασμα που ρίχνω στο τέλος του χειμώνα, κατά τα άλλα είναι "βιολογικής" καλλιέργειας. Μέση απόδοση σε λάδι 15% (με μέγιστη στο 16,5% και ελάχιστη στο 13,6%) και αυτό γιατί μαζεύω τον καρπό πριν την πλήρη ωριμότητα του.

Και του χρόνου με υγεία.