Μαυροδάφνη (μια μικρή ιστορία)

Μία μεγάλη αδυναμία έχω στην Μαυροδάφνη στην ξηρή της έκδοση. Βέβαια λίγες οι ετικέτες και ακριβές για το πορτοφόλι μου άλλα όποτε μπορώ την τιμώ. Η αιτία και η αφορμή για να μάθω για την ποικιλία ήταν ο Σπύρος μέσα από τις συναντήσεις του Αμπελουργού. Για την Μαυροδάφνη λοιπόν και την καλλιέργια της στην ευρύτερη περιοχή της Ακαρνανίας (από όπου και η καταγωγή μου) έχω μια μικρή ιστορία.

 

Καλοκαίρι 2016

Σε ένα οικογενειακό τραπέζι στο χωριό, πιάνω κουβέντα με έναν θείο μου (ηλικία εβδομήντα φεύγα δηλαδή ογδόντα). Τον ρωτάω "Θείε, τι σταφύλια είχατε παλιά στο χωριό για να φτιάξετε κρασί ή για φαΐ"; Μου απάντησε αραδιάζοντας μου διάφορα ονόματα που πρώτη φορά τα άκουγα αλλά πρώτο πρώτο μου είπε το "Μαυρούδι" που το είχαν για κρασί.

Καλοκαίρι 2020

Πηγαίνοντας για το χωριό, κάνω στάση το Οινοποιείο Σωτηρίου στο Λεσίνι Αιτωλοακαρνανίας. Σε ολόκληρο τον νομό δεν νομίζω να υπάρχει άλλο οινοποιείο. Ο κύριος Σωτηρίου λοιπόν, διάλεξε έναν δύσκολο δρόμο. Σταμάτησα να αγοράσω κρασί για τις καλοκαιρινές διακοπές. Αγόρασα (εκτός των άλλων) και δύο μπουκάλια από την ετικέτα του οινοποιείου με το όνομα  "Μαυρούδι". Το "Μαυρούδι"είναι ένα κρασί που φτιάχνεται από 100% Μαυροδάφνη.

Όπως με πληροφόρησε ο κύριος Σωτηρίου στην μικρή κουβέντα που είχαμε, πήρε δείγματα από διάφορα χωριά της ευρύτερης περιοχής στα οποία καλλιεργούταν το σταφύλι με την ονομασία Μαυρούδι και το ταυτοποίησε διαπιστώνοντας ότι πρόκειται για την ξακουστή ποικιλία Μαυροδάφνη. Το συμπέρασμα ήταν ότι εκτός από το ΒΔ τμήμα της Πελοποννήσου και την Κεφαλλονιά, η Μαυροδάφνη καλλιεργούταν συστηματικά και στην δυτική  πλευρά της Αιτωλοακαρνανίας.

Έτσι λοιπόν διαπίστωσα ότι όσο ζούσε ο πάππους, εκτός των άλλων έπινε και μια ξηρή εκδοχή της Μαυροδάφνης. Πολύ προχωρημένα πράγματα δηλαδή.

Επιστρέφοντας στο "Μαυρούδι" του κυρίου Σωτηρίου το τίμησα με την απόλυτη -κατά την γνώμη μου- έκφραση του ψητού κρέατος που δεν είναι άλλη από το αρνί στην σούβλα. Απόλαυση!

Μόνωση Πυθμένα

Έφτιαξα έναν μονωτικό δίσκο πάνω στον οποίο θα εδράζεται το δοχείο της οινοποίησης και με αυτόν τον τρόπο θα ελαχιστοποιήσω τις εναλλαγές θερμότητας από και προς στο περιβάλλον. Αρχικά μία ξύλινη βάση και μετά δύο κομμάτια δομικού μονωτικού υλικού πάχους 2cm το κάθε ένα. Εύκολα και απλά. Κόστισε 2,6ευρώ, όσο το μονωτικό υλικό. Το ξύλο το μάζεψα από τον δρόμο και το έκοψα μόνος μου.

Πάγος και Κρασί

 Ξέρω πολύ κόσμο που συνηθίζει να βάζει πάγο στο κρασί του για να το πιει. 

Δεδομένου ότι το κρασί πάνω απ' όλα και πρωτίστως είναι τρόφιμο, δεν μπορώ να κατηγορήσω κανέναν για το γεγονός ότι βάζει πάγο στο κρασί του με την ίδια ευκολία που βάζει πάγο στο νερό ή στον φραπέ του. Για τους σεσημασμένους εγκληματίες που  βάζουν κόκα κόλα θα επανέλθω μελλοντικά.

Όμως...

Όταν είσαι κατάστημα μαζικής εστίασης τα πράγματα αλλάζουν. Μου συνέβη φέτος να πάω, σε ένα κατά τα άλλα πολύ καλά στημένο μαγαζί και να μου σερβίρουν επώνυμη ετικέτα με ένα παγάκι να επιπλέει. Δεν σχολιάζω το ποτήρι που ήταν ακατάλληλο αλλά το παγάκι δεν μπορώ να το προσπεράσω.

 

Για του λόγου το αληθές...