Τα Λευκά του 2020

 Ημέρα γευσιγνωσίας σήμερα για τα δύο λευκά του 2020.

Μοσχοφίλερο: Ζύμωση με ιθαγενείς ζύμες, σε ελεγχόμενη θερμοκρασία και διενέργεια μηλογαλακτικής ζύμωσης.

 

Σαββατιανό:  Ζύμωση σε βαρέλι με ιθαγενείς ζύμες, χωρίς έλεγχο θερμοκρασίας τουλάχιστον στα αρχικά και κρίσιμα στάδια της ζύμωσης και διατήρηση στο βαρέλι μέχρι σήμερα, τρεις μήνες στο σύνολο.

Αριστερά φυσικά είναι το Μοσχοφίλερο και δεξιά το Σαββατιανό. Το χρώμα του τελευταίου οφείλεται στο ότι μπήκε στο βαρέλι στο οποίο μέχρι πριν λίγες εβδομάδες είχα το Αγιωργίτικο.

Το Μοσχοφίλερο ακόμη δεν έχει διαυγάσει. Τραβώντας από την βάνα στο κάτω μέρος του δοχείου βγαίνει αρκετά θολό ακόμα. η κατάσταση διορθώθηκε όταν "μάζεψα" λίγο κρασί από τον πάνω μέρος. Στην μύτη μπορώ να πω ότι δεν αναγνωρίζω τα χαρακτηριστικά αρώματα της ποικιλίας όπως λεμόνι και κίτρο αλλά εύκολα βρίσκω βούτυρο, βανίλια και δαμάσκηνο. Πάμε καλά θα μπορούσαμε και καλύτερα (όπως πάντα). Η γυναίκα είναι ενθουσιασμένη και αυτό είναι το βασικό. Αποστολή εξετελέσθη.

Με το Σαββατιανό δυστυχώς δεν τα πήγα και τόσο καλά. Αυτή τη στιγμή βγάζει βαριά αρώματα ενός κουρασμένου κρασιού και μία πτητικότητα που θυμίζει κάπως το νέφτι αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει ξινίσει. Όσες φορές και αν το μύρισα δεν βρήκα κάτι από το οποίο θα μπορούσα να πιαστώ. Σε δοκιμές που είχα κάνει στα αρχικά στάδια μετά την αλκοολική ζύμωση δεν είχα διαπιστώσει ελαττώματα. Το βαρέλι φαίνεται να του πήρε περισσότερα πράγματα απ' όσα του έδωσε. Να σημειώσω φυσικά ότι η πρώτη ύλη ήταν αμφιβόλου προέλευσης. Παρόλα αυτά θα εμφιαλώσω λίγα μπουκάλια έτσι από περιέργεια. Σε μίξη 50-50 με το Μοσχοφίλερο έκανε θαύματα και έδωσε υπόσταση στο μίγμα.