Thursday, March 12, 2015

Sunday, March 8, 2015

Οινόραμα 2015


Το Σάββατο 7 Μαρτίου το 2015 έγινε στο Ζάππειο Μέγαρο της Αθήνας η έκθεση κρασιού Οινόραμα 2015 την οποία και επισκέφθηκα.

Πήρα την σχετική άδεια από την γυναίκα, με αντίτιμο (το πρώτο της ημέρας) να πλύνω τα πιάτα, να απλώσω τα ρούχα και να συγυρίσω γενικώς το σπίτι. Αυτό το τελευταίο με τρόμαξε όταν μου το είπε γιατί θα μπορούσε να περιλαμβάνει από το να μαζέψω απλώς τα παιχνίδια των παιδιών από το πάτωμα, μέχρι το να ξεκρεμάσω τις κουρτίνες για πλύσιμο και να συγυρίσουμε τις ντουλάπες. Να μην τα πολυλογώ την πέτυχα σε καλή μέρα οπότε μετά από τα τυπικά ο δρόμος ήταν ανοιχτός.

Είναι η τέταρτη φορά που επισκέπτομαι μια τέτοια έκθεση κρασιού. Τις δύο πρώτες φορές είχα δοκιμάσει τα πάντα. Λευκά, κόκκινα ροζέ, γλυκά, αφρώδη, αποστάγματα. Δεν άφηνα τίποτα που να μην το δοκιμάσω. Την τρίτη φορά  άλλαξα τακτική και αποφάσισα να εστιάσω σε κάτι που με ενδιαφέρει. Έτσι  και δεδομένων των προσπαθειών που έκανα στην οινοποίηση του κόκκινου κρασιού, είχα αποφασίσει να δοκιμάσω μόνο κόκκινα και μάλιστα από 100% Αγιωργίτικο σταφύλι. Μπορεί να φαίνεται τραγικό να έχεις στα πόδια σου το σύνολο σχεδόν του Ελληνικού Αμπελώνα και εσύ να εστιάζεις σε ένα μόνο στυλ μίας ποικιλίας, αλλά πιστέψτε με αξίζει τον κόπο. Τα συμπεράσματα είναι εντυπωσιακά.

Παράλληλα με την έκθεση κρασιού φέτος υπήρχε και μία καλλιτεχνική έκθεση με τίλο "Δρυός Ανάγνωσμα: Η Τέχνη στο Βαρέλι".

Φέτος λοιπόν αποφάσισα να εστιάσω στις Ροζέ οινοποιήσεις και ήμουν πραγματικά περίεργος να δω και να δοκιμάσω τι κατάφεραν να κάνουν οι επαγγελματίες οινοπαραγωγή σε μία τόσο δύσκολή χρονιά από άποψη καιρικών συνθηκών. Δύο ήταν οι λόγοι που με έκαναν να ψάξω την περίπτωση του ροζέ κρασιού λίγο παραπάνω. Ο πρώτος είναι ότι φέτος έκανα την πρώτη μου ροζέ οινοποίηση με πολύ καλά - για πρώτη φορά - αποτελέσματα. Ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία λοιπών να συγκρίνω το αποτέλεσμα της δουλείας μου με αυτό ενός οργανωμένου οινοποιείου. Με μεγάλη μου ευχαρίστηση δηλώνω ότι σίγουρα δοκίμασα και ορισμένα ροζέ χειρότερα από τα δικά μου. Ταυτόχρονα όμως και με μεγάλη μου λύπη δηλώνω ότι τα περισσότερα ήταν σαφώς καλύτερα από τα δικά μου.

Ο δεύτερος λόγος που με έκανε να εστιάσω στα ροζέ είναι ότι πρόκειται για ένα παρεξηγημένο στην Ελλάδα είδος κρασιού. Σε μια μικρή κουβέντα που είχα με έναν γνωστό παραγωγό, μου ανέφερε ότι το Ελληνικό κρασί θα έπρεπε πρωτίστως να είναι το ροζέ κρασί.

Έφτασα στον χώρο της έκθεσης περιπου στις 10:30. Μετά από μια μικρή ταλαιπωρία με τους παρκαδόρους - αυτός από την είσοδο της Βασιλίσσης Όλγας με έστελνε σε αυτόν από την είσοδο της Ηρώδου του Αττικού και αυτός από την είσοδο της Ηρώδου του Αττικού με έστελνε σε αυτόν της Βασιλίσσης Όλγας. Αφού τα βόλεψα κάπως. Σημειώνουμε το πρώτο φάουλ της διοργάνωσης. Δεν είχε προβλεφθεί χώρος στάθμευσης για τους επισκέπτες. 

Αφού κατάφερα να μπω στο Ζάππειο, έβγαλα το εισητιριάκι μου με το αντίτιμό (το δεύτερο της ημέρας) των 4.089δρχ (=12,00 €) πήρα ένα ποτήρι και έναν οδηγό έκθεσης (χωρίς στυλό) με όλους τους εκθέτες και τα προϊόντα τους για να κρατάω σημειώσεις.

Αφού  έκανα μια πρώτη βόλτα στους χώρους της έκθεσης (έτσι για να μπω στο κλίμα) ξεκίνησα τις δοκιμές.

Δοκίμασα κρασιά από όλες τις περιοχές της Ελλάδας, Πελοπόννησο, Μακεδονία, Λήμνο, Κεφαλλονιά, Εβρο, Έβοια, Αττικοβοιωτία κ.α. Δεν δοκίμασα κρασιά από την Κρήτη (δεν πρόλαβα) και από την Ήπειρο (δεν βρήκα ή κατά λάθος τα προσπέρασα). Επίσης δεν δοκίμασα οινοποιεία που προτίμησαν να συμμετέχουν στην έκθεση μέσω αντιπροσώπων εταιριών καθώς και το οινοποιείο που χρησιμοποίησε για την προώθηση των προϊόντων του επαγγελματίες μοντέλα.

Μία πρώτη διαπίστωση που έκανα ήταν η ύπαρξη των πολλών ροζέ κρασιών και με υπολειπόμενα ζάχαρα. Σχεδόν ότι δοκίμασα με υπολειπόμενα ζάχαρα ήταν γευστικά πολύ πάνω από τον μέσο όρο. Ίσως να ήταν η γλυκύτητα που ξεγελούσε, πάντως σχεδόν όλα τους ήταν πολύ καλά.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό ήταν τα αρώματα των κρασιών. Μύριζα κάποια κρασιά και πραγματικά δεν μπορούσα να πιστέψω όλο αυτό προέρχεται από ένα ποτήρι κρασί. Και να φανταστείς ότι το 2014 ήταν μια κακή χρονιά. Υπήρξαν και κάποια ελάχιστα με πραγματικά δυσάρεστο άρωμα.

Από χρωματική άποψη, με μεγάλη μου ευχαρίστηση διαπίστωσα ότι αρκετοί οινοποιοί ξέφυγαν από την περπατημένη του ομοιόμορφου χρώματος των ροζέ κρασιών. Βρήκα κρασί από ανοιχτό τριανταφυλλί έως οριακά να χαρακτηριστούν ερυθρά. Και πολλά επίσης κεραμίδι - πορτοκαλί αποχρώσεως.
Γεωγραφικώς διαπίστωσα μια υπεροχή των βορειοελλαδίτικων κρασιών σε σχέση με τα νοτιοελλαδίτικά και ειδικά αυτά της Πελοποννήσου. Η Νεμέα βέβαια έχει κάποια οινοποιεία που βρίσκονται σε πολύ ψηλό επίπεδο στην εκτίμηση μου και σώζουν την παρτίδα. Σαν μέσος όρος όμως η νότια Ελλάδα πιστεύω ότι υστερεί κάπως, τουλάχιστον στα ροζέ κρασιά που δοκίμασα φέτος. 

Κάποια από τα κρασιά που μου έκαναν εντύπωση και τα σημείωσα ήταν τα εξής:


NICO LAZARIDI 
ROSE NICO LAZARIDI 
2014 
Π.Γ.Ε. Δράμα 
Ροζέ Ημίξηρος Ήσυχος 
Grenache Rouge 
 
ΚΤΗΜΑ ΝΕΜΕΙΟΝ 
ASTRA 
2014 
Π.Γ.Ε. Πελοπόννησος 
Ροζέ Ξηρός Ήσυχος 
Αγιωργίτικο 100%


ΟΡΕΙΝΟΙ ΑΜΠΕΛΩΝΕΣ ΛΑΛΙΚΟΥ 
VARIETE ROSE 
2014 
Π.Γ.Ε. Καβάλα 
Ροζέ Ημίξηρος Ήσυχος 
Grenache Rouge 50%
Μοσχόμαυρο 50%


ΟΙΝΟΠΟΙΪΑ ΠΑΡΠΑΡΟΥΣΗ 
PETITE FLEUR 
2014 
Π.Γ.Ε. Αχαΐα 
Ροζέ Ήσυχος 
Σιδερίτης 100%


ΚΤΗΜΑ ΛΕΙΒΑΔΙΩΤΗ 
ΟΙΝΟΣ ΡΟΖΕ "ΚΤΗΜΑ ΛΕΙΒΑΔΙΩΤΗ" 
2014 
Π.Γ.Ε. Χαλκιδική 
Ροζέ Ημίγλυκος Ήσυχος 
Cabernet Sauvignon 90%
Syrah 10%


ΚΤΗΜΑ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ 
ΡΟΖΕ ΑΓΙΩΡΓΙΤΙΚΟ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ 
2014 
Π.Γ.Ε. Κορινθία 
Ροζέ Ξηρός Ήσυχος 
Αγιωργίτικο 100%


ΚΤΗΜΑ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ 
ΚΑΒΕΙΡΩ 
2014 
Ροζέ Ξηρός Ήσυχος 
Λημνιό 60%
Μοσχάτο Αλεξανδρείας 40%

Ενδιαφέροντα κρασιά επίσης δοκίμασα από την Κεφαλλονιά, και από την Θεσσαλία.

Το κορυφαίο όμως κρασί που δοκίμασα δεν ήταν ροζέ αλλά ένα κόκκινο. Το ένα και μοναδικό μη ροζέ κρασί που δοκίμασα. Το Βυζαντινό της οινοποιίας Μπέλλα. Αφού έφτασα στο τραπέζι τους, ζήτησα αν έχουν ροζέ κρασί να δοκιμάσω. Με πληροφόρησαν ότι δεν διαθέτουν, τους ευχαρίστησα και πήγα να φύγω. Τότε η υπεύθυνη, με προκάλεσε να δοκιμάσω μια ποικιλία που όμοιά της ούτε έχω ξανακούσει ούτε έχω ξαναπιεί. Κατάφερε να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον και δέχτηκα μόνο να μου πει το όνομα της μυστήριας ποικιλίας.
"Καρναχαλάς" μου λέει και η περιέργεια μου χτυπάει στο κόκκινο.
Αφού έχει τόσο ωραίο όνομα της λέω τότε θα δοκιμάσω και αυτό που δοκίμασα ήταν το κάτι άλλο. Πραγματικά ένα κρασί που είναι μία κατηγορία από μόνο του. Και γεμάτο και απαλό και νόστιμο και... και ... και... και όλα αυτά ταυτόχρονα.

Στην Κουβέντα που ακολούθησε με τους ανθρώπους του οινοποιείου, θυμήθηκα και το που είχα ακούσει  για αυτήν την ποικιλία. Ήταν μια μεταπτυχιακή διατριβή του Δ. Κυρίτση με τίτλο "Δυναμικό Παραγωγής Οίνων Ποιότητας των Τοπικών Οινοποιήσιμων Ποικιλιών Αμπέλου της Θράκης" με επιβλέποντα καθηγητή τον Ε. Σουφλερό.

Με αυτά και μ' αυτά και αφού προς το τέλος είχα αρχίσει να χάνω την αίσθηση της γευστικής διαφοροποίησης αποφάσισα να αποχωρήσω από την έκθεση πλουσιότερος σε οινικές εμπειρίες.

Έχω ήδη αρχίσει να σκέφτομαι το αντικείμενο των δοκιμών της επόμενης έκθεσης.