Thursday, October 27, 2016

Σύστημα Ψύξης Νερού για Χρήση στον Έλεγχο της Θερμοκρασίας της Αλκοολικής Ζύμωσης (Μέρος Β')



Εισαγωγή

Από την αρχή σχεδόν της ενασχόλησης μου με το κρασί, με απασχόλησε σοβαρά η διαδικασία του ελέγχου της θερμοκρασίας κατά την διάρκεια της αλκοολικής ζύμωσης. Στις Αρχές του 2013 είχα δημοσιεύσει κάποιες ιδέες μου στον Αμπελουργό για τον έλεγχο της ζύμωσης. Τις ίδιες ιδέες τις παρουσίασα και σε αυτό το blog σε μία από τις πρώτες μου δημοσιεύσεις.

Από τότε, με απασχολούσε η βελτιστοποίηση της αποθήκευση του ψυχρού νερού γιατί όπως και να το κάνουμε τα προβληματάκια του τα είχε. Η ανατροφοδότηση του δοχείου του ψυχρού νερού με πάγο έπρεπε να γίνεται 1 ή 2 ή και 3 φορές τη μέρα ανάλογα με τις ζέστες και την πορεία της ζύμωσης. Οι απώλειες προς το περιβάλλον ήταν υπαρκτές ακόμη και αν δεν υπήρχε ανακυκλοφορίας προς το δοχείο της ζύμωσης. Τέλος πάντων, βάλε νερά, βγάλε νερά, μέτρα θερμοκρασίες μια βαβούρα την είχα.

Από τη στιγμή όμως που έπεσε το κλιματιστικό στα χέρια μου (όπως περιέγραψα στο πρώτο μέρος αυτής της ιστορίας) άρχισα να σκέφτομαι τρόπους να το εκμεταλλευτώ στις οινοποιήσεις μου.
Αυτό που περίπου είχα στο μυαλό μου ήταν να μπορώ να ψύχω το νερό με τη βοήθεια του κλιματιστικού και μετά να μπορώ το κρύο αυτό νερό να το χρησιμοποιώ όχι μόνο για τον έλεγχο ενός δοχείου με μούστο υπό ζύμωση αλλά σε περισσότερα.

Το κλιματιστικό που είχα στα χέρια μου ήταν ένα Panasonic CU-VA90KE.



Θεωρία

Από τα τεχνικά του χαρακτηριστικά βρήκα ότι αυτό έχει μέγιστη ψυκτική ισχύ ίση με:
 2,85kW = 2.450 kcal/h= 9.740 BTU/h
Με δεδομένο ότι το μεγαλύτερο δοχείο που έχω για να οινοποίηση είναι 150kg και ότι κάθε χρόνο τα σταφύλια και ο χυμός που παραλαμβάνω έχουν θερμοκρασία περίπου 27oC, αν θα ήθελα να τα ψύξω στους 10oC (για μια προ ζυμωτική εκχύλιση ας πούμε) τότε θεωρητικά με τη χρήση αυτού του κλιματιστικού, αυτό θα μπορούσε να συμβεί μέσα σε 1 ώρα και εξηγούμαι:

Η Θερμική ενέργεια που θα ανταλλάσσονταν σε ένα τέτοιο θεωρητικό μοντέλο θα δίνονταν από τη σχέση:

Q=m cp ΔΤ

Όπου:
Q: η θερμική ενέργεια που απαιτεί η όλη διαδικασία
m: η μάζα του μούστου (=150 kgr)
cp: η ειδική θερμοχωρητικότητα του μούστο(έστω ίση με του νερού = 1kcal/kgroC)
ΔΤ: η επιθυμητή διαφορά θερμοκρασίας του μούστου (ΔΤ = 10-27=-17oC)

Από τα παραπάνω προκύπτει Q = 150 kgr x 1kcal/kgroC x 17oC = 2550kcal.
Περίπου τόσα kcal μπορεί να απορροφήσει το κλιματιστικό μέσα σε μία ώρα οπότε θεωρητικά (το τονίζω) θα μπορούσαμε να ψύχουμε τα 150kgr του μούστου μας από τους 17oC στους 10oC μέσα σε 1 περίπου ώρα (1:02’:24΄΄ για την ακρίβεια).

Για να ισχύανε όμως τα παραπάνω θα έπρεπε να συντρέχουν τουλάχιστον 2 προϋποθέσεις.
  • Ο Εναλλάκτης θερμότητας που θα είχαμε εμβαπτίσει στον μούστο να είχε την ικανότητα να μεταφέρει αυτή την ψυκτική ισχύ
  • Το κλιματιστικό μας να μπορούσε να ψύξει το νερό στον ψύκτη σε θερμοκρασίες τέτοιες ώστε να δουλεύει ο Εναλλάκτης στα όρια της επιθυμητής ισχύς.
Άντε και το πρώτο το πετυχαίνουμε κατασκευάζοντας έναν αρκετά μεγάλο εναλλάκτη με μία καλή αντλία ανακυκλοφορίας. Το δεύτερο όμως δεν εξαρτάται από εμάς αλλά από τις προδιαγραφές του κλιματιστικού.

Κάπου εδώ ξεκίνησε το διάβασμα. Ξεκίνησα από τα βασικά και τον Οργανισμό Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων(Εγκαταστάσεις Ψύξης ΙΙ), συνέχισα με το εγχειρίδιο χρήσης του κλιματιστικού, επεκτάθηκα στο διαδίκτυο και τέλος κατέληξα σε έναν ψυκτικό. Θα μπορούσα να είχα παρακάμψει τα 3 πρώτα βήματα αλλά πιστέψτε με τότε δεν θα είχε πλάκα.

Για να μην κουράσω (και κουραστώ) με την θεωρία των ψυκτικών μηχανημάτων αναφέρω απλά ότι εγώ ήθελα να φτιάξω μια εγκατάσταση χρησιμοποιώντας στην θέση της εσωτερικής μονάδας (τον λεγόμενο εξατμιστή) έναν εξατμιστή γυμνών σωλήνων μέσα σε δεξαμενή όπως αυτός περιγράφεται στα βιβλία και σχηματικά είναι κάτι τέτοιο.






Κατασκευή

Αποφάσισα να ξεκινήσω από το ηλεκτρολογικό μέρος της εγκατάστασης. Δεδομένου ότι δεν με ενδιέφερε η χρήση της κλιματιστικής μονάδας σε λειτουργία θέρμανσης αλλά μόνο σε λειτουργία ψύξης (που να ήξερα τι με περίμενε αργότερα), αποφάσισα να ξεκαθαρίσω τον τρόπο συνδεσμολογίας για την τροφοδοσία της. Από το διάγραμμα που βρήκα στο τεχνικό φυλλάδιο που ήταν αυτό




Με το μικρό μου το μυαλό καταλάβαινα ότι για να λειτουργήσει σωστά η εξωτερική μονάδα σε λειτουργία ψύξης θα έπρεπε να συνδέσω στην θέση 1 το καλώδιο της φάσης, στην θέση 2 το καλώδιο του ουδετέρου, την θέση 3 να την αφήσω ασύνδετη και την θέση 4 να την γεφυρώσω με την θέση 1. Για καλό και για κακό όμως σκέφτηκα να ρωτήσω τα παιδία από το hlektronika.gr που το παρακολουθώ κατά καιρούς και ξέρω ότι κινούνται στο φουλ της πατέντας. Από τη συζήτηση αυτή που όποιος θέλει να την διαβάσει μπορεί να την βρει εδώ έλυσα την απορία μου ως προς τα ηλεκτρολογικά αλλά μου δημιουργηθήκανε άλλες ως προς το ψυκτικό μέρος της εγκατάστασης.

Μετά από πολύ διάβασμα και δεδομένου ότι δεν με ενοχλούσαν κάποια πράγματα που υπό κανονικές συνθήκες λειτουργίας ενός κλιματιστικού θα έπρεπε να λάβω υπόψη κατέληξα ότι στην όλη εγκατάσταση θα έπρεπε να προσθέσω ένα εξάρτημα που να προστατεύει τον συμπιεστή από το ψυκτικό υγρό σε περίπτωση που αυτό δεν έχει αεριοποιηθεί εξολοκλήρου. Αυτό το εξάρτημα απ’ ότι μου είπαν τα παιδία του forum και εκ των υστέρων το βρήκα και στην βιβλιογραφία λέγεται accumulator.

Ωραία λέω, σε καλό δρόμο βρίσκομαι. Γυρνάω λοιπόν από τη δουλειά ένα απόγευμα και βλέπω μπροστά μου ένα κατάστημα Ψυκτικών Εγκαταστάσεων. Εδώ είμαστε σκέφτομαι. Μπαίνω μέσα και ζητάω ένα accumulator. Ο τύπος σηκώνει το κεφάλι από την κουτσομπολίστικου περιεχομένου ιστοσελίδα που διάβασε, με κοιτάει με το βλέμμα της αγελάδας που μόλις είδε έναν τουρίστα να περνάει με ποδήλατο από μπροστά της στα βουνά της νότιας Πίνδου και μου λέει… «τι είναι αυτό». «κάτι που μπαίνει στα κλιματιστικά» ψελλίζω. «και τι κάνει;» με ρωτάει με το ίδιο απορημένο βλέμμα. Καλά άστο το λέω και βγαίνω από το μαγαζί με την αίσθηση ότι ή έπεσα σε περίπτωση ή η θεωρία από την πράξη απέχουν περισσότερο απ’ ότι υπολόγιζα.

Όσο γινόντουσαν όλα αυτά είχα μάθει πόσο κοστίζει ένας ψυκτικός σωλήνας και επειδή δεν μου είχαν μείνει άλλα λεφτά στην τσέπη λόγω της ανακαίνισης που περιέγραψα στο Α μέρος του παρόντος, αποφάσισα να απογυμνώσω τους χαλκοσωλήνες από το εσωτερικό της εσωτερικής μονάδας και να τους εμβαπτίσω ως είχαν μέσα σε ένα δοχείο με νερό. Η λύση αυτή έχει το μειονέκτημα ότι η επένδυση των σωλήνων με πτερύγια αλουμινίου δεν θα επέτρεπε την καλή ανακυκλοφορία του νερού γύρω από τον χαλκοσωλήνα, θα δημιουργούσε στάσιμα σημεία όπου το νερό θα πάγωνε και τέλος θα ήταν πρακτικά δύσκολο να βρω δοχείο στο οποίο να μπορέσω να εμβαπτίσω όλη την εσωτερική μονάδα ως είχε. Παρόλα αυτά κάποια στιγμή ξεκίνησα να την απογυμνώνω από τα αλουμινένια πτερύγια πράγμα που πιστέψτε με είναι δουλεία για φυλακισμένους. Θέλει υπομονή και επιμονή (που δεν τις έχω τις άτιμές) και κατέληξα να έχω έναν χιλιοχτυπημένο και τραυματισμένο σωλήνα τον οποίο και πέταξα (ανακύκλωσα).

Με αυτά και με αυτά και με την εποχή του τρύγου να πλησιάζει (το άτιμο το 2016 ήταν και πρώιμο) αποφάσισα να πάω σε έναν σοβαρό ψυκτικό. Μπαίνω στο μαγαζί του, έρχεται και ο συνεταίρος-αρχιμάστορας και τους λέω το πρόβλημά μου πάνω κάτω έχει ως εξής:

«Θέλω να φτιάξω έναν ψύκτη από μια εξωτερική κλιματιστική μονάδα που να μπορεί να ψύχει 50lit νερού από τους 30oC στους 10oC μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα χωρίς προβλήματα στο ψυκτικό του κύκλωμα και κυρίως χωρίς επιστροφή υγρής φάσης του ψυκτικού υγρού στον συμπιεστή. Μπορούμε να το κάνουμε»

«Μπορούμε μου λέει»

«Και πως θα σιγουρευτούμε ότι δεν θα έχουμε επιστροφή υγρής φάσης στον συμπιεστή, μήπως πρέπει να βάλουμε και ένα accumulator;» του λέω κάνοντας μια υπερήφανη επίδειξη των γνώσεων που έχω αποκτήσει.

«Μα το κλιματιστικό έχει accumulator» μου λέει και μένω μ@λ@κ@ς.

Τόσο διάβασμα, τόση σκέψη, τόσοι υπολογισμοί, τόσο ψάξιμο στο διαδίκτυο σβηστήκαν με μια του φράση.

Τέλος πάντων μου είπε να του πάω το κλιματιστικό και το δοχείο που θα χρησιμοποιούσα για ψύκτη. Αυτός θα έφτιαχνε μια σερπαντίνα από ψυκτική χαλκοσωλήνα μήκους ίδιο με το μήκος της χαλκοσωλήνας που είχε η εσωτερική μονάδα του κλιματιστικού πριν καταλήξει στην ανακύκλωση. Θα το έφτιαχνε, θα το δοκίμαζε και θα με ενημέρωνε.

2-3 μέρες μετά με παίρνει τηλέφωνο, «έλα πάρ’ το μου λέει, έτοιμο». Πάω το δοκιμάζουμε, 
δουλεύει, πληρώνω, το παίρνω.


Ο ψυκτικός σωλήνας που θα είναι εμβαπτισμένος στο δοχείο με το νερό έχει αυτή την μορφή. 




και θα μπεί σε αυτό το δοχείο χωρητικότητας 50lit.


Ουσιαστικά είναι μια ολόκληρη κουλούρα ψυκτικού σωλήνα ¼’’ γυρισμένη σε σχήμα σερπαντίνας που μπαίνει και βγαίνει από το καπάκι του πλαστικού δοχείου.
  
Για πρακτικούς λόγους μεταφοράς και συναρμολόγησης την τελική σύνδεση του χαλκοσωλήνα-σερπαντίνα με την εξωτερική κλιματιστική μονάδα θα την έκανα εγώ λίγο πριν βάλω σε λειτουργία το σύστημα.

Κατά την πρώτη δοκιμή του συστήματος ο ψύκτης κατάφερε να ψύξει 50lit νερού από τους 27oC στους 10oC μέσα σε 45’.

Το επόμενο βήμα ήταν να φτιάξω έναν αυτοματισμό για την λειτουργία του συστήματος. Αυτό που ήθελα ήταν το κλιματιστικό να ελέγχεται από έναν θερμοστάτη για το άνοιγμα και κλείσιμό του ανάλογα με την θερμοκρασία του νερού αλλά θα ήθελα να έχω τη δυνατότητα να μπορώ να παρακάμψω τον αυτοματισμό αυτό και να λειτουργήσω. Με έναν φίλο ηλεκτρολόγο φτιάξαμε ένα ηλεκτρολογικό σχέδιο.




Στείλαμε σε έναν άλλο φίλο που δουλεύει σε «πινακάδικο» για να μας φτιάξει τον ηλεκτρικό πίνακα και αντί για κάτι φτηνό και απλό μου έφτιαξε πυρηνικό εργοστάσιο. Ιδού





Ο πίνακας έχει έναν γενικό διακόπτη που όταν είναι σε θέση on ανάβει ο θερμοστάτης. Δίπλα από τον γενικό διακόπτη υπάρχει ένας επιλογικός διακόπτης τριών θέσεων. Όταν αυτός είναι στη θέση «χειροκίνητα» το κλιματιστικό δουλεύει ανεξαρτήτως εάν έχει δώσει εντολή ο θερμοστάτης. Όταν είναι στην μεσαία θέση το κλιματιστικό δεν δουλεύει ποτέ και όταν είναι στην θέση «αυτόματα» το κλιματιστικό δουλεύει μόνο όταν δώσει εντολή ο θερμοστάτης.

Έχω προσθέσει έναν ρευματοδότη ράγας για σε παράλληλη λειτουργία με το κλιματιστικό για την τροφοδοσία μιας 12V αντλίας ανακυκλοφορίας του ψυχρού νερού στο δοχείο. Η λειτουργία της είναι να αναδεύει συνεχώς το νερό μέσα στο δοχείο για να μην δημιουργούνται υπέρψυχα σημεία. Με την λειτουργία της αυξάνει επίσης πάρα πολύ η απόδοση του εξατμιστή (σερπατίνα χαλκοσωλήνας).

Ο θερμοστάτης μετράει την θερμοκρασία του νερού στο πλαστικό δοχείο και έχει ρυθμιστεί για να ψύχει το νερό μέχρι τους 10oC. Όταν το νερό φτάσει αυτή τη θερμοκρασία ο θερμοστάτης δίνει εντολή και το κλιματιστικό παύει να λειτουργεί. Όταν η θερμοκρασία του νερού φτάσει στους 13oC και περάσουν και 3’ της ώρας, τότε ο θερμοστάτης δίνει εντολή στο κλιματιστικό να λειτουργήσει και ξεκινά η διαδικασία ψύξης του νερού.
Στη πρόσοψη του πίνακα υπάρχουν 2 φωτεινές ενδείξεις. Μία για να δηλώσει παρουσία τάσης στον πίνακα για λόγους ασφαλείας και μία για να δηλώσει ότι το ρελέ του κλιματιστικού έχει «οπλίσει».

Όσον αφορά το δοχείο ψύξης και προχωρώντας λίγο τη σκέψη μου πιο πέρα αποφάσισα να εκμεταλλευτώ αυτή την πηγή ψυχρού νερού όχι μονό για τον έλεγχο της θερμοκρασίας μιας αλκοολικής ζύμωσης αλλά τριών. Γιατί δεν μπορώ να αποκλείσω το ενδεχόμενο να χρειαστεί να έχω υπό ζύμωση ταυτόχρονα και λευκά και κόκκινα και τσίπουρα. Έτσι έφτιαξα 4 λήψεις και 3 επιστροφές για το νερό του δοχείου που θα μπορώ να τις χειρίζομαι κατά το δοκούν. Την τέταρτη λήψη θα την χρησιμοποιώ σε περίπτωση που θα θέλω να αδειάσω το δοχείο από το Νερό.

Η όλη κατασκευή έχει τώρα αυτήν την μορφή...






Οι σωλήνες που θα φεύγουν από τις λήψεις (και θα επιστρέφουν φυσικά στις προσαγωγές) θα είναι μονωμένες για την αποφυγή δημιουργίας συμπυκνωμάτων στο εξωτερικό τους. Έτσι η δουλεία θα γίνεται καθαρά και θα ελαχιστοποιούνται οι απώλειες προς το περιβάλλον.  Καλό θα είναι επίσης και το δοχείο οινοποίησης να μονώνεται για να ελαχιστοποιούμε τις απώλειες, οι οποίες από το δοχείο άλωστε θα είναι αρκετά μεγάλες.

Το άσπρο καλώδιο που μπαίνει μεσα στο δοχείο νερού τροφοδοτεί μία μικρή αντλία 12V η οποοία λειτουργεί ταυτόχρονα με το κλιματιστικο.


Ένα πρόβλημα που έχει αυτή η κατασκευή είναι ότι δεν μπορεί να μετακινηθεί, όχι γιατί είναι δύσκολο αλλά γιατί είναι ευαίσθητες η συνδέσεις του χαλκοσωλήνα με την κλιματιστική μονάδα. Για το λόγο αυτό και ο ψυκτικός μου δεν μου έδωσε το σύστημα εξ’ αρχής συναρμολογημένο. Μου ετοίμασε τα άκρα του σωλήνα για την σύνδεση (εκχείλωση), μου εξήγησε τι έπρεπε να κάνω και όταν θα ερχόταν η ώρα θα έκανα εγώ τη σύνδεση.

Όταν ήρθε η ώρα της σύνδεσης αντιμετώπισα κάποια προβληματάκια γιατί η βάνα προσαγωγής ήταν ελαττωματική και είχε διαρροή. Υπήρξε διαρροή ψυκτικού υγρού (μικρή μεγάλη δεν μπορώ να κρίνω) αλλά τέλος πάντων να μην τα πολυλογώ το σύστημα λειτούργησε. Όπως το είχα σχεδιάσει στο μυαλό μου και το υλοποίησα με τη βοήθεια γνωστών και φίλων και επαγγελματιών.


Συμπεράσματα
Στην αρχή είχα πει ότι θεωρητικά το κλιματιστικό θα μπορούσε να ψύξει 150kg νερού από τους 30oC στους 10oC μέσα σε μία ώρα μέσα. Στην πράξη όμως είδα ότι το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ψύχει μόνο 50kgr νερού από τους 30oC στους 10 σε ¾ της ώρας το οποίοο για την εφαρμογή που το θέλω είναι υπεραρκετό.

Κάποιοι λόγοι που θα μπορούσαν να εξηγήσουν αυτήν την μεγάλη απόκλιση είναι οι εξής:
  • Οι θερμικές (ψυκτικές) απώλειες προς το περιβάλλον
  • Το ότι η υπερθέρμανση του ψυκτικού μέσου ειδικά κατά την αρχή της λειτουργίας του είναι εκτός ορίων.
  • Tο ότι δεν υπήρχε ανακυκλοφορία του νερού μέσα στο ψυκτικό δοχείο γεγονός που θα αύξανε κατά πολύ την απόδοση του συστήματος.
  • Το ότι για ασφάλεια ο ψυκτικός μου έβαλε λίγο λιγότερο ψυκτικό υγρό σε σχέση με το αρχικά υπολογισμένο.
  • Το ότι έχασα αρκετό ψυκτικό υγρό κατά την σύνδεση του συστήματος που περιέγραψα πιο πάνω. 
Χρήση.

Χρησιμοποίησα πρώτη φορά το σύστημα που περιέργαψα στην ερυθρά οινοποίηση του 2016 και το σύστημα δούλεψε άψογα.

Μελλοντικές Βελτιώσεις.

Παρόλο που στην αρχή του άρθρου αναφέρω ότι η χρήση του κλιματιστικού με ενδιαφέρει μόνο σε λειτουργία ψύξης, ήρθε έτσι ο καιρός που το φθινόπορο του 2016 ήταν αρκετά δροσερό με αποτέλεσμα να κατγράψω θερμοκρασίες στον χώρο της οινοποίησης χαμηλότερες από άλλες χρονιές. Σε ακραίες περισπτώσεις ίσως χρειασθεί λοιπόν η θέρμανση του μούστου ή/και του κρασιόυ για την επίτευξη της βέλτιστης θερμοκρασίας. Μία πρώτη βελτίωση λοιπόν θα μπορούσε να είναι η προσθήκη στον ηλεκτρικό πίνακα μιας διάταξης για την αναστροφή του ψυκτικού κύκλου και τη χρήση του κλιματιστικού σε λειτουργία θέρμανσης.


Ενημέρωση (update) 2019
Κοιτάω ξανά αυτήν την αηδία με τις βάνες να προεξέχουν σαν ... από το δοχείο με το νερό και γελάω. Είχα σκοπό τρομάρα μου να κάνω δύο και τρεις οινοποιήσεις ταυτόχρονα. Μία προλαβαίνω και αυτή με το ζόρι. 

Tuesday, October 25, 2016

Αττικός Αμπελώνας;;;

Έπεσα σε ένα επεισόδιο της εκπομπής Γεύσεις και Οίνος με αναφορά στον Αττικό Αμπελώνα. Δεν ξέρω αν έχει υπάρξει και άλλο αφιέρωμα της εκπομπής για τον Αττικό Αμπελώνα (δεν βρήκα όσο έψαξα) αλλά το να κατεβάινεις στην Αττική για να παρουσιάσεις τον Αμπελώνα της και το μόνο που κάνεις είναι ένα διαφημιστικό ημίωρο στο κτήμα Κώστα Λαζαρίδη είναι τουλάχιστον άστοχο.

Τι σχέση μπορεί να έχει ο Αττικός Αμπελώνας με το Καπερνέ, το Συρά, το Αγιωργίτικο και το βαλσάμικο ξύδι όταν υπάρχουν οικογένειες στην αττική που οινοπιοιούν το Σαββατιανο για τρείς και τέσσερεις γενιές πίσω.

Μία άστοχή επιλόγή της κατα τα άλλα καλύτερης εκπομπής της Ελληνικής τηλεόρασης.

Για την Ιστορία...



Monday, October 3, 2016

Αγιωργίτικο 2016




Πολύ καλή πρώτη ύλη. Τρύγησα πρωί πρωί μόνος μου με το χέρι 8 κλούβες σταφύλι (~200kgr). Άμεση μεταφορά των σταφυλιών στο σπίτι και αποραγισμός με το χέρι για τις 7 πρώτες κλούβες. Παραλαβή καθαρής πρώτης ύλης χωρίς κοτσάνια, φύλα, αγριόχορτα και ζωύφια. Ελαφρύ σπάσιμο, θείωση με 8grMBT/HL και ψύξη στους 17oC. Πριν προσθέσω Μεταμπισουλφιτ τράβηξα 5lit για να φτιάξω λίγο πετιμέζι. Μέτρησα Ζάχαρα Be = 13,35 και pH =3,29. Όγκος σταφυλοπολτού 127lit.

Την 8η κλούβα της έδωσα το απόγευμα στα παιδιά για να πατήσουν τα σταφύλια με τα πόδια και να φτιάξουν το δικό τους κρασί. Βάλαμε τον μούστο σε μια  γυάλινη νταμιτζάνα και τον υπόλοιπο μούστο τον κάναμε πετιμέζι. Τα στέμφυλα που περίσσεψαν από την 8η κλούβα αφού τα καθάρισα από τα κοτσάνια  τα πρόσθεσα στο υπόλοιπο σταφυλοπολτό. Την επόμενη μέρα στο μούστο των παιδιών εμφανίστηκαν τα πρώτα σημάδια μούχλας και την μεθεπόμενη έκανε την εμφάνιση της η πολύ χαρακτηριστική μυρωδιά του ξυδιού ανωτέρας ποιότητος. Αυτό δείχνει την σημασία της θείωσης κατά τη διάρκεια της οινοποίησης.

Στα δικά μου πάλι, 2-3 μέρες μετά το σπάσιμο, ξεκίνησε η αλκοολική ζύμωση. Αέρισα ελαφριά την 2η μέρα της ζύμωσης και κράτησα την θερμοκρασία κάτω από τους 25oC μέχρι το τέλος της. Όταν τα μπωμέ έγιναν 6 τράβηξα 5 lit για να φτιάξω γλυκό κρασί που είχα τάξει στη γυναίκα. Την 7η μέρα της εκχύλισης εμφανίστηκε η πρώτη στυφάδα στο στόμα. Επειδή είχα προσθέσει και επιπλέον στέμφυλα και έκανα και αφαίμαξη 10lit συνολικά αποφάσισα την 8η μέρα της εκχύλισης να αφαιρέσω λίγα στέμφυλα για τον έλεγχο της τανικότητας.
  
Μετά από 12 μέρες εκχύλισης και 10 μέρες αλκοολικής ζύμωσης τράβηξα το κρασί χωρίς καθόλου πίεση (οίνος εκροής) και πήρα 85lit που τα μετάγγισα σε ανοξείδωτο δοχείο. . Η θερμοκρασία αυτή την στιγμή είναι 24,5oC. Θα ήθελα να ήταν 22oC που είναι η ιδανική για την μηλογαλακτική ζύμωση.

Η όλη πορεία της αλκοολική ζύμωσης, η πολύ καλή πρώτη ύλη, το χαμηλό pH που προσδοκώ να ανέβει λίγο αργότερα η καλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ και τα μέχρι τώρα γευσιγνωστικά χαρακτηριστικά του κρασιού με κάνουν να πιστεύω ότι θα έχω μια πάρα πολύ καλή χρονιά.


Για την συνεχεια προβλέπεται, να αφήσω το κρασί για 1 μήνα περίπου στο ανοξείδωτο και κατόπιν μετάγιση σε δρύινο βαρέλι.