Ήρθαν και τα πρώτα συχαρίκια για το περσινό λευκό μου, αλλά επειδή όπως συμβαίνει συνήθως στην ζωή... από αλλού το περιμένεις και από αλλού σου έρχεται. Στην περίπτωση μου, για το Μοσχοφίλερο μου το περίμενα, για το Σαββατιανό μου ήρθε.
Φίλος φίλου... άρα και δικός μου φίλος που στην πραγματικότητα είναι συγγενής του ο άνθρωπός άλλα δεν κολλάει να τον κάνω και εγώ συγγενή μου, είναι και τα κληρονομικά στη μέση... σε καλή παρέα αναγνώρισε αμέσως ότι το Μοσχοφίλερο δεν είναι χαρακτηριστικό Μοσχοφίλερο που όσο να ναι έχει μια χαρακτηριστικότητα και αναγνωρισιμότητα και αυτό προφανώς λόγω της μηλογαλακτικής στην οποία το άφησα να διολισθήσει και δεν πήρα πρέφα παρα μόνο μετά από την σχετική υπόδειξη του master της μηλογαλακτικής
Αντίθετα του άρεσε το Σαββατιανό που ο ιδιαίτερος χαρακτήρας που απέκτησε από το βαρέλι, που παρά την εκτός πρωτοκόλλου οινοποίησης του, ήταν ικανός να γείρει την πλάστιγγα υπέρ του.
Και του χρόνου με υγεία.
