Τον τελευταίο καιρό δεν έγραψα κάτι δεδομένου ότι τα φετινά κρασιά μου δεν έχουν το κάτι τις που θα με ενέπνεαν να το κάνω οπότε και εγώ το έριξα στο τσάμικο. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Όλο αυτό το διάστημα ασχολήθηκα με την μουσική και πιο συγκεκριμένα με την φλογέρα. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να επισκεφτεί το κανάλι στο γιουτιούμπι να ακούσει, προσδοκώντας εκ των προτέρων την επιείκειά σας. Για περισσότερα στον πιο κάτω σύνδεσμο.
https://www.youtube.com/channel/UCI6_rM_h0gVbIrjOw7jUodw/videos
Στα του κρασιού τώρα, πριν λίγες μέρες εμφιάλωσα το Μοσχοφίλερο του 2020 σε 50 μόνο φιάλες. Limited Edition που λένε. Το υπόλοιπο θα μπει σε ασκούς και θα πάρει τον δρόμο του για το χωριό να το πίνουν οι παππούδες των παιδιών μου στην υγεία μου.
Έπαιξα και λίγο με την θέση της ετικέτας με τα αποτελέσματα να δικαιώνουν την επιλογή που κάνουν χιλιάδες οινοποιοί ανά τον κόσμο και να την τοποθετούν ψηλά στις φιάλες τύπου Μπορντό και αναγκαστικά χαμηλά στις φιάλες τύπου Βουργουνδίας.
Ο λόγος που εμφιάλωσα μόνο 50 τεμάχια είναι γιατί πήρα μία μεγάλη απόφαση. Έχοντας πλύνει εκατοντάδες μπουκάλια, καινούρια ή επαναχρησιμοποιημένα, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν αξίζει να παιδεύομαι με τα μπουκάλια τύπου Μπορντό τα οποία "τυφλό" σημείο αμέσως κάτω από τον λαιμό. Αντίθετα τα μπουκάλια τύπου Βουργουνδίας (ή Νάουσας όπως τα έχω στο μυαλό μου) είναι πολύ πιο απλά και εύκολα στο καθάρισμα. Έτσι χρησιμοποίησα τις τελευταίες φιάλες που μου είχαν απομείνει χωρίς να αγοράσω καινούργιες και από του χρόνου με το καλό, όλα τα κρασιά, λευκά, ροζέ ή κόκκινα, θα εμφιαλώνονται σε φιάλες τύπου Νάουσας... ε... Βουργουνδίας ήθελα να πω, σκούρου χρώματος.
