Μοσχοφίλερο 2020 - Μούστος

Το σκεπτικό...

Υπάρχει ένα μυστικό που κάθε παντρεμένος άντρας πρέπει να γνωρίζει αν θέλει να είναι ευτυχισμένος. 

"ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΣΥΖΥΓΟ"

Απλό και εύκολο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχουν ορισμένοι άντρες, που δεν μπορούν να κατανοήσουν μία τόσο απλή και βασική αρχή με την οποία ο καθένας μας θα πρέπει να πορεύεται στην ζωή. Κακό του κεφαλιού τους.

Έτσι λοιπόν, πριν λίγες μέρες, ανεβαίνοντας από το υπόγειο όπου μόλις είχα ολοκληρώσει την εμφιάλωση του ερυθρού 2019, η πολυαγαπημένη μου σύζυγος πέταξε την εξής ατάκα. 

"Φέτος να βάλεις λευκο που το κάνεις και καλό. Το κόκκινο μόνο εσύ το πίνεις".

Από εκείνη την στιγμή συνειδητοποίησα ότι οποιαδήποτε προσπάθεια ερυθράς οινοποίησης για το 2020 θα ήταν καταδικασμένη σε παταγώδη αποτυχία. Το κακό το μάτι να το φοβάσαι ακόμη και αν δεν πιστεύεις σε αυτό. Από την στιγμή που ειπώθηκε η ανωτέρω ατάκα μέχρι την στιγμή της απόφασης για το 2020 να οινοποιήσω Μοσχοφίλερο δεν πρόλαβαν να περάσουν παρά ελάχιστα δευτερόλεπτα.

 

Λίγα λόγια...

Από την αρχή της ενασχόλησης μου με την οινοποίηση, πίσω στο 2012, προμηθεύομαι σταφύλια κατά κύριο λόγο από την Νεμέα. Δεδομένου ότι δεν έχω δικό μου αμπέλι, το να προμηθεύομαι σταφύλια και όχι μούστο είναι ότι κοντινότερο μπορώ να κάνω για να έχω όσο το δυνατό περισσότερο τον έλεγχο της ταυτότητας του τελικού προϊόντος.

Τα τελευταία χρόνια έχω την τιμή, να με προμηθεύει με  βιολογικά σταφύλια χαμηλής στρεμματικής απόδοσης ο Ηλίας Μπίζιος του ομώνυμου κτήματος με έδρα στον Ασπρόκαμπο της Νεμέας.

Με τον Ηλία γνωριστήκαμε σε ένα Οινόραμα πριν από χρόνια. Ήταν οι εποχές που τα κρασιά που έφτιαχνα ήταν επιεικώς αποτυχημένα, με ζυμώσεις που ολοκληρωνόντουσαν σε 3 μέρες.Πράγματι μου έχει συμβεί δύο σερί χρονιές αυτό  και από τότε αποφάσισα να ασχοληθώ σοβαρά με τον έλεγχο της θερμοκρασίας κατά την διάρκεια της αλκοολικής ζύμωσης.

Πιάνοντας την κουβέντα, ο Ηλίας προσφέρθηκε να με προμηθεύσει με σταφύλι ο ίδιος και λίγα χρόνια μετά τον πήρα τηλέφωνο να του θυμίσω την προσφορά του. Μισή ντροπή δική μου μισή δική του σκέφτηκα.

 Η αρχή της Μέτρησης...

Πρωί πρωί, αξημέρωτα δηλαδή, εγερτήριο, ετοιμασία, φόρτωμα οι κλούβες στο αμάξι, στάση για καφέ και δρόμο για τον Ασπρόκαμπο. Λίγο πριν φτάσω στο χωρίο, κάνω μια στάση στην ηρεμία και την ερημία της φύσης. Εκεί που νόμιζα ότι ήμουν μόνος μου, σηκώνω τα μάτια μου προς τον βράχο που έστεκε από πάνω μου και ανακαλύπτω ένα βλοσυρό βλέμμα με κοιτά από ψηλά για να μου θυμίζει ότι για το 2020 έταξα λευκό και να μην αλλάξω γνώμη και πάρω Αγιωργίτικό. 

 

Αφού πέρασε η λαχτάρα, λίγη ώρα μετά βρισκόμουν στο οινοποιείο του Μπίζιου.

 

 

Πήρα το σταφύλι, αγόρασα και κρασιά καλού κακού σε περίπτωση που βγάλω ξύδι να έχουμε κάτι να πιούμε στις γιορτές και επιστροφή στο σπίτι για να ξεκινήσει ο πόλεμος.

Σύνολο 10 κλούβες (στην φώτο φαίνονται οι μόνο οι 9) με 25kgr η κάθε κλούβα το σύνολο 250kgr σταύφύλι.

 

Πόλεμος...

 

Σπάσιμο και ξετσάμπισμα. Αρχικά σκεφτόμουν να σπάσω μόνο τα σταφύλια χωρίς να αφαιρέσω τα τσαμπιά, περνώντας τα από τον απλό σπαστήρα που έχω (και παρεμπιπτόντως τον πουλάω στην μισή τιμή της αγοράς). Τα βιβλία λένε ότι τα τσαμπιά θα βοηθήσουν στην στράγγιση κατά το πέρασμα του πολτού από το πιεστήριο. Λόγω όμως του ότι ήθελα το σταφύλι καθαρό για να φτιάξω και λίγο τσίπουρο (παρόλο που δεν πίνω το τσίπουρο που φτιάχνω, έχω μία απίστευτη εμμονή κάθε χρόνο να βράζω ζουμιά) αποφάσισα να τα περάσω από τον σπαστήρα - αποβοστρυχωτή. 

Γέμιζα το σπαστήρα, έσπαγα τα σταφύλια, γέμιζα τον κουβά, τον έριχνά στο πιεστήριο, ξανά έσπαγα σταφύλια, είχα τον νου μου να μην ξεχειλίσει ο κουβάς του πιεστηρίου, γέμιζα τον σπαστήρα, άδειαζα μούστο στο βαρέλι κοκ. Αν είχα δύο χέρια παραπάνω θα τα κατάφερνα καλύτερα αλλά και με αυτά που έχω δεν τα πήγα και άσχημα τελικά. Από 250kg πρώτης ύλης κατάφερα να πάρω αρχικά 110lit μούτσου.

 

 

Παρατήρησα το εξής. Αφού γέμιζα το πιεστήριο και πίεζα τα σταφύλια, τα τσάμπουρα τα έβαζα σε ένα τρίτο δοχείο. Μόλις ολοκλήρωσα την διαδικασία και είχα πιέσει όλα τα σταφύλια, διαπίστωσα ότι τα τσάμπουρα είχαν ξανά βγάλει ζουμί. Τα ξανά έβαλα στο πιεστήριο για έναν δεύτερο γύρο πίεσης από την οποία παρέλαβα επιπλέον 20lit μούστου. Το σύνολο δηλαδή που μάζεψα ήταν 130lt.

Οι βαθμοί μπωμέ μετρήθηκαν και βρέθηκαν ελάχιστα πάνω από τους 12.

Το pH μετρήθηκε και βρέθηκε να είναι 3,18

Με βάση το pH, πρόσθεσα 9,11grΜΒΤ/100lit. Για τα 130lit δηλαδή πρόσθεσαν 11,84gr.

Μέχρι εδώ ήταν το εύκολο κομμάτι της διαδικασίας. Το δύσκολο κομμάτι είναι το καθάρισμα του χάους. Δεν θα περιγράψω την διαδικασία γιατί πολύ απλά δεν περιγράφεται.

Επίλογος...

Δεκατέσσερις ολόκληρες ώρες μετά από την έναρξη της διαδικασίας και όντας κομμάτια, ανεβαίνω στο σπίτι και με χαρά ανακοινώνω στην οικογένεια... "φέτος θα φτιάξω το καλύτερο κρασί που έχω φτιάξει στην ζωή μου" για να εισπράξω την απάντηση της κόρης μου... "κάθε χρονιά τα ίδια λες ρε μπαμπά". 

Τουλάχιστον με λέει ακόμα μπαμπά.