Κοίτα να δεις που ο παλιο-μούστος από Σαββατιανό που έβαλα ένα απόγευμα πριν δυο βδομάδες έτσι για πλάκα θα βγει κρασάρα. Παρόλο που ο αρχικός σκοπός ήταν να φτιάξω παραδοσιακή βαρελάτη ρετσίνα αποφάσισα να το πάω μέχρι τέλους αρετσίνωτο για να δω τα αποτελέσματα.
Η ζύμωση έγινε στο μικρό δρύινο βαρέλι στο οποίο μέχρι πριν από δύο μήνες είχα το Αγιωργίτικο του 2019. Ένα μεγάλο μέρος την ζωηρής ζύμωσης (δυστυχώς όλη όλη) έγινε υπό σταθερά χαμηλή θερμοκρασία. Επίσης προς το τέλος της ζύμωσης σταμάτησα τον έλεγχο της θερμοκρασίας για τεχνικούς λόγους.
Όσον αφορά την θερμοκρασία έκανα την εξής παρατήρηση. Αγόρασα τον μούστο την ίδια μέρα που αγόρασε και ο κουμπάρος μου. Από την ίδια δεξαμενή. Δύο βδομάδες μετά ο δικός μου μούστος είχε ολοκληρώσει πλήρως την αλκοολική του ζύμωση ενώ του κουμπάρου μου ήταν ακόμα στο 1 μπωμε. Η μόνη μας διαφορά ήταν η θερμοκρασία της αλκοολικής ζύμωσης. Προφανώς η μεγάλη ταχύτητα της ΑΖ υπό ανεξέλεγκτες συνθήκες, επηρεάζει τις ζύμες, πιθανά και τις τροφές, με τέτοιο τρόπο που προς το τέλος της ζύμωσης αυτές να μην μπορούν να αντεπεξέλθουν.
Ακολουθεί ένα μικρό φωτορεπορτάζ.
και ένα ατύχημα...
Παρ' όλα αυτά λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση, το κρασί μυρίζει υπέροχα. Στην γεύση θα ήθελε λίγη οξύτητα ακόμη.
No comments:
Post a Comment